Historia powołuje nowe życie

Dwa miesiące później

Przez ostatni czas dogadywaliśmy się z Louisem. Chłopak rozmawiał z menagerem i ten zgodził się na trasy jakie zaproponował mu chłopak. Caroline zaczęła dobrze mówić i teraz oboje są sobie równie przy kłótniach.   

Siedzieliśmy w czwórkę w salonie. Dzieci się bawiły a my na nie patrzyliśmy. Nagle Mike popchnął Caroline na podłogę
 -Nie lubię cię!-krzyknął i zaczął uciekać   

- Mike! - krzyknęłam za nim. - Mały cwaniak.

- Mama! - krzyczała Caro. Szybko podbiegł do niej jej brat.

- Cicho. - powiedział do niej. - nie mów.           

-Ziostiaw mnie!

- Przestaniecie wreszcie? - spytałam patrząc na nich groźnie.          

Mały wystawił mi język zakładając ręce na.klatkę      

- Przesadzasz. ' ostrzegłam go.    

-Mike w tej chwili przeproś siostrę i mamę-Louis podszedł do nas

- Tata.... - podszedł do niego.       

-Mike...już . 

- Przeplasam. - powiedział obrażony.    

-Grzeczny chłopak- pocałował go w czółko-Teraz się bawcie normalnie . Nie dokuczaj Caroline

- I nie krzyczcie tak. Proszę was. - powiedziałam do dzieci.

-Tata. Odejdź ode mnie - chłopczyk usiadł na dywanie odganiając od siebie siostrę

- Idę bo cię nie lubię. - wspięła się na krzesło w kuchni i patrzyła co robię.

-Idziesz bo jesteś gupia !

- Ty jesteś !

- Nie krzycz kochanie. Nic nie poradzisz. Wszyscy chłopcy tacy są i już. - powiedziałam do niej i się zaczęła śmiać.         

-Kotku ja to słyszę wiesz?!- dobiegł mnie krzyk Louisa        

- Musisz się z tym pogodzić. - powiedziałam jej do ucha. - Pomożesz mi?

-Mamo ja nie mam nawet duh lat          

- Hahaha. Moje kochanie. - pocałowałam ją w czoło i wróciłam do kuchenki.     

Po chwili usłyszałam że coś się zbiło     

- Co się stało?! - krzyknęłam do chłopców.

-Niic. Mike siedź cicho bo nas matka zabije     

- Mam się tam przejść?!   

-Nie wysilaj się !     

- Mamo, tam jest dużo kawauków na podłodze. - powiedziała Caro która stała w drzwiach.     

-Dziecko kochane chcesz mieć jeszcze ojca!- odezwał się Lou.

Powycierałam ręce i weszłam do salonu. Szkło było wszędzie. Cała witryna i jej zawartość były na całej podłodze.

- Co wyście zrobili? - wzięłam szybko Mike'a i postawiłam koło siostry żeby się nie skaleczył.

-Ee .. noo      

- no słucham.          

-Bo to ja!-krzyknął Mike  

- Tylko co ty zrobiłeś synku? Bo ja tego jestem ciekawa.       

-Kopnąłem pilke     

- Prosiłam żebyś nie robił tego w domu. No nic. Weź ich a ja to posprzątam. - powiedziałam do Louisa.  

-No tak tak... ymm tylko ta piłka wylądowała w ogrodzie

- Jak tam wyleciała? - spytałam przestraszona.

-Nie patrz na szybę- mruknął Louis biorąc bliźniaki na ręce

- Boże.... Przecież trzeba to naprawić.    

-Noo. Trzeba tyle że dzisiaj jest niedziela         

- To może to zakleić.          

-Oj dobra. Jak się gra to się ma. - mrugnął do mnie. Czyli miałam rozumieć że przekupi człowieka aby w niedziele nam szybę naprawiał    

- No maluchy idźcie z tatem bo tu się skaleczycie. Weź je

-Mogę je zawieźć do chłopaków ?

-Takk! Do Hallego! Kocham Hallego !l krzyczała Caro          

- Teraz to musisz ich zawieść      

-Dobra. To jedziemy do wujków tylko was ubiorę

Tydzień później

Louis

Układałem nową piosenkę w pokoju muzycznym kiedy dzieciaki spały. Męczący był ten dzień. Pobili się nawet. Przez pół godziny uspokajałem Caroline. Alice w tym czasie była w pracy 

Ostatnio dziwnie się czują więc po długich błaganiach zgodziła się pójść do lekarza. Miała to zrobić kiedy będzie wracać z przedszkola.    

Ciekaw byłem co jej było. Miałem nadzieję że nic poważnego. Dopisałem ostatni wers zwrotki i zszedłem na dół zaglądając najpierw do maluchów 

Spały spokojnie więc poszedłem do kuchni się czegoś napić.           

Jak ja bym się chciał napić czegoś mocniejszego - pomyślałem. Wyjąłem sok który Alice piła od kilku dni bez przerwy. Przecież jestem sam z dziećmi. Może wieczorem zadzwonię do chłopców. Jeśli Alice nie będzie miała planów.          

Tyle że ja alkoholu pić nie mogę- to zgasiło wszystkie moje nadzieję. Westchnąłem i usiadłem przy wyspie        

Siedziałem tak do póki do domu nie weszła Alice.Moja żona była dziwnie radosna chociaż w oczach widziałem że się czegoś bała.           

- Hej. - powiedziała całując mnie w policzek.

-Cześć kochanie. Byłaś u lekarza ?         

- Tak - powiedziała pewnie.         

-I co ci jest? 

- No jest. Znaleźli mi tam coś. - mówiła to bardzo spokojnie.

-Co? Gdzie? Alice no         

- I nie da się tego usunąć, ani wyleczyć 

-Matko aniołku no mów   

- Jestem w ciąży!    

-W czym?!- myślałem że się przesłyszałem      

- Tu - wskazała swój brzuch. - Jest małe coś.   

-Mówiłaś że tego się nie da usunąć... Oh Jezu malutka- wziąłem ją w ramiona-Straszni​e się cieszę. Który tydzień ?       

- Drugi.         

-Kocham cię!- wykrzyknąłem kręcąc nią podnosząc.

 -Co ty się tak drzesz?- do kuchni wszedł Niall z Harrym     

- Jestem w ciąży - usłyszałem to drugi raz.      

-W czym przepraszam?!- Niall od razu zbladł a Harry z wrażenia oparł się o ścianę

- Drugi się znalazł. Powiedz mu proszę Harry bo ja nie mam siły. - śmiała się.

-Co ja mam mu tłumaczyć? Jak do mnie ledwo dochodzi-Styles potarł ręką czoło           

- No i to chyba tyle

-Ale czekajcie czekajcie. To jest dobry pomysł? Dziecko w takiej chwili?- zapytał nas Harry. Może miał trochę racji. Nie wiem co uważała Alice

- To jest bardzo dobry pomysł. - powiedziała.

-Po prostu się martwimy czy dacie radę. Louis ...- spojrzał na mnie.

- Na pewno da. Będzie dobrze więc przestańcie mi psuć humor. - powiedziała już trochę zła.                

-Okay. Spokojnie. Gratuluję ale gdzie jest moje małe kochanie ?-zmienił temat

- Śpią oboje. - powiedziała Alice. - Chcecie coś do picia?      

-Nie. Dzięki. Idę do nich

- Obudzisz je. - powiedziałem. I w tym samym czasie usłyszałem. - Mama!        

-No widzisz. Mam wyczucie-powiedz​iał dumnie

- Mama.! - na szczęście Harrego to Caro krzyczała, ale byłem pewny że obudziła już swojego brata.

Alice

-Idę do niej. Niall chodź- wziął mojego brata i poszli

Chłopcy poszli, a ja usiadłam na wysepce i popatrzyłam na Louisa.

-Co?  

- Nic. Tak sobie patrzę.      

-Nigdy tego nie robisz       

- A teraz robię. Mam przestać? Przeszkadza ci to?      

-Nie. Ale to dosyć dziwne. Nawet nie wiesz jak się cieszę.

- Pewnie tak jak ja. 

-Chciałbym syna- westchnął

- Nasza córka była by bardzo biedna.     

-Nie przesadzaj kotku- zaśmiał się

- Już ten mały gad nim daje jej żyć.

-To rodzeństwo. Tak ma.

Louis

- W każdym razie trzeba urządzić kolejny pokój. - powiedziała, a ja usłyszałem że po schodach schodzą chłopcy.          

-Zobacz kochanie mama już jest-Harry mówił do małej-Moje zaspane oczka- pocałował ją w główkę       

Dziewczynka przetarła oczy rączkami i położyła głowę na ramię Harrego.

- Ile spała? - spytała mnie Alice. 

-Dwie godzinki. Mike krócej bo ją musiałem uspokajać.       

- Hej malutka nie śpij już bo w nocy nie będziesz.

-Daj mi ją- poprosiłem przyjaciela         

Ten o dziwo nic nie gadał tylko mi ją dał. Nie chciał mnie wkurwić i dobrze.      

Przytuliłem córeczkę do siebie głaskając po pleckach. Mike w tym czasie spojrzał na mnie obrażony

Alice

Widziałam jak Mike patrzył jak Louis przytula małą.

- Mike'i nie możesz być ciągle zazdrosny. Chodź do mnie coś ci pokaże.

-Cio?- wydął usteczka

Wzięłam go na ręce.

- Nie wiem jeszcze czy to będzie braciszek, ale będzie dzidziuś. Będziesz starszym bratem

-Tak? Supiel! Ja będę blatem a ty nie!- wystawił język Caroline

- Ona będzie siostrą. - powiedziałam mu.         

-Nie! Ona jest gupia i się nie nadaję!- skąd on znał takie słowa ?   

- Przestań ja ci dobrze radzę.       

-Niee. Ja się będę bawił z blaciszkiem a ona nie         

- Nie będziesz! - Caro krzyknęła.

-Cicho bądź! Kletynka..

- Ja się teraz nie mnie denerwować więc nie możecie się kłócić.     

-Mike synu odczep się od siostry-dodał znużonym głosem Louis  

- Tata jest smutny? - Caro spytała się Harrego  który stał koło nich.          

-Nie, jest zły trochę.

- Nie jest zły. - powiedziała dotykając palcem jego oka.        

-Córciu...- westchnął Lou kręcąc głową.

- Jesteś?

-Na ciebie? Nie- pocałował ją w policzek

- Nie jest. - wystawiła Harremu język.   

-Nie kochasz mnie- powiedział smutno

- Kośam....- wyciągnęła do niego rączki a ja zaczęłam się śmiać.

-Oh ja też cię kocham- wziął ją do siebie napotykając wściekły wzrok mojego męża

- Daj spokój Lou - powiedziałam.

-Patrz jacy my podobni-Niall wziął Mikea.

~~~~*~~~~~~

No hey. Uprzejmie informuję że jest to przed ostatni rozdział tej części ;P 

BĘDZIE II CZĘŚĆ