Poznaj mojego chłopaka

Louis

Siedziałem na dole z synami i tłumaczyłem im rezultaty i konsekwencje narkotyków i innych nałogów. Alice natomiast rozmawiała z Caroline w jej pokoju o Harrym         

- Tato ja na prawdę nie mam zamiaru brać. - powiedział znudzony Fabian.         

-Dobra, ale nie rozmawiamy tylko o narkotykach, ale i o papierosach ... Chris- zaznaczyłem patrząc na drugiego syna

- No mówiłem że już tego nie zrobię.

-I masz słowa dotrzymać, a z tobą- wskazałem na Mike'a- to już nawet nie gadam.

- Bo....?         

-Bo masz 17 lat i sam powinieneś myśleć nad swoim życiem i sam sobie radzić.

- Taki mam zamiar. - powiedział twardo.

-No i świetnie.... to była jakaś aluzja?- podniosłem brew.

- Nie, mogę już iść?

-Gdzie?         

- Stąd. - młodsze bliźniaki zaczęły się śmiać    

-Z tatusiem nie posiedzisz?

- No ja cię błagam..

-No co, co?

- Jeśli mogę to bym jednak poszedł do siebie.

-Jezu a idź... kogo ja wychowałem

- Ja mogę pograć w piłkę. Grasz? - spytał mnie Chris

-zawsze. Fabian ruszaj tyłek- zwróciłem się do drugiego bliźniaka.

- Ej w piłkę to ja też chce! - usłyszałem jak starszy syn zbiega znowu ze schodów.           

-Jezuu, ty jednak nam nie wyszedłeś- poczochrałem mu włosy

- Nie rozpędzaj się tak. - zaśmiał się Mike        

-Ale ja mówię to na różnych przykładach- wskazałem na Chrisa i Fabiana- Oni są normalni.

- Powiedzmy.... - popatrzył na braci bijących się na trawie

-No dobra to córkę mam udaną i na tym pozostańmy- westchnąłem obracając w dłoni piłkę.

- Ale za to głupia. - powiedział Chris siedząc na Fabianie.

-Możesz z niego zejść?

- No właśnie. Spadaj. - Fabian zrzucił brata i zaczęliśmy grać

Po godzinie do ogrodu zeszły dziewczyny i dołączyły do nas.To były te chwilę które tak uwielbiałem. Wszyscy razem. Nie kłócący się, a dobrze bawiący.

Nikt nie szedł to siebie, tylko całą rodziną wymyślaliśmy zajęcie. To naprawdę było wspaniałe w byciu ojcem, mężem.

- Kopnąłeś mnie! - krzyknęła Caroline i już po chwili czułem że na mnie wskoczyła.

-Ja? No ja proszę cię...       

- Tak tato to była twoja noga       

-Niemożliwe. No co ty- śmiałem się wywracając się z nią na trawę.

Chłopcy zaczęli się niecierpliwić więc wróciliśmy do gry.

Oczywiście wygrała moja drużyna czyli ja Fabian i Christopher.

- Miałam zadzwonić do Toma ! - dziewczyna rzuciła się biegiem do domu.         

-Wróć!- krzyknąłem za nią.         

- No co? - spytała już w drzwiach.          

-Musisz? dobra idź... Alice chodź pogadamy.

- Dzięki! - usłyszałem córkę. Alice poszła ze mną, a chłopcy zostali jeszcze w ogrodzie.

-Rozmawiałaś z nią o Harrym?- zapytałem gdy byliśmy w naszej sypialni

- Tak. To znaczy nie chciałam jej mówić to co powiedział nam Harry. Spytałam czy go lubi i czy mu ufa. Takie rzeczy żeby się nie domyśliła. Wydaje mi się że tak będzie lepiej.           

- I?

- Dalej jest na niego zła, ale wiesz że od zawsze miała do niego zaufanie.

-Alice ale domyślasz się czegoś? Uważasz, że może go kochać ... inaczej?

- Myślę że nawet jeśli tak jest to ona nie zdaje sobie z tego sprawy.

-Nie wiem już... Jest ten Tom, a lepiej żeby się nie spotykali a z drugiej strony jest Harry.

- Ja na prawdę nie wiem co robić. - powiedziała załamana.  

-Kochanie- przygarnąłem ją- Harry nie odpuści.

- Wiem, a co ty masz zamiar zrobić?      

-A co ja mogę zrobić? Ja go z miłości nie wyleczę.

- On jej nie skrzywdzi. Nie chce żebyś cię się kłócili

-Wiem i wiem, ale on jest za STARY,

Nic nie powiedziała tylko się do mnie przytuliła. Do pokoju weszła Caro.Spojrzała na nas i usiadła na kanapie.

- Tak bardzo proszę....Mogę wyjść?

-Nie. Z nim nie wyjdziesz

- No proszę. On naprawdę nie jest zły   

-Mama będzie z tobą gadać- dałem żonie wolną rękę.

- Kochanie....zroz​um my nie znamy tego chłopaka. A to co o nim słyszeliśmy jakoś nas do niego nie przekonuje.       

-No kurde... ale jakbym poszła z wujkiem Harry'm to by było okay.

- Jego znamy. Louis no wytłumacz jej.  

-Co ja jej mam wytłumaczyć?- podniosłem głowę którą opierałem na łokciu- Nie możesz iść nigdzie z tym chłopcem i na ten temat dyskutować już nie będziemy.

- Tato, ale to jest mój chłopak! Co on ci takiego zrobił!

-Powiedziałem coś.

- To mogę go zaprosić tutaj? - spytała z nadzieją.

Wskazałem na Alice znowu opuszczając głowę na rękę.

- Możesz. - powiedziała a dziewczyna przytuliła ją. Była zła na mnie.

-Idź się przygotować, bo przecież jak przyjdzie i cię zobaczy bez makijażu to z krzykiem wybiegnie- mruknąłem.

Wystawiła mi język i wyszła z pokoju. Wziąłem moją żonę na kolana

- Trzeba go poznać. - powiedziała.

-Mi się nie śpieszy, ale Mike się ucieszy jak będzie mógł energię wyładować.

-Na kim? Co, jak? Już mogę!- wszedł do pokoju i od razu się ożywił.

- Jak ty to usłyszałeś? - zdziwiła się Alice.        

-No szedłem nie? A tato głośno mówi. To jak?

- Na nikim synku. - powiedziała szybko.           

-Za chwilę będziemy mieć gościa- odparłem znudzony.

- i dobrze ci radzę, zachowuj się.

-Kto przyłazi?          

- Tom ma przejść. Ja cię Mike ostrzegam. Nie wyjdziesz w domu przez rok jak zrobisz coś głupiego. - mówiła patrząc na syna.           

-Ja? Tatoo weźź noo

- Mike! - Alice podniosła głos. Ja chciałbym mu pozwolić.

-Tak mamo, tak mnie nazwałaś.

- Może po prostu nie wychodź z pokoju co?     

-Na to ja nie pozwalam. ma tu siedzieć, bo ja nie ręczę za siebie

- Dobra, ale jedno głupie słowo i po tobie         

Mrugnąłem porozumiewawczo do syna. Wiedziałem jak przekonać żonę. po chwili ktoś zadzwonił do drzwi.

-Mike, idź otwórz masz ten zaszczyt -poprosiłem

- O nie! - w drzwiach stanęła Caro. - Ja to zrobię. - słyszałam jak zbiega po schodach.

-Śnisz!- zaczęli się ścigać  

Po chwili oboje też zeszliśmy na dół      

W holu stał młody lalusiowaty chłopak

- Dzień dobry. - usłyszałem chłopaka.

- Cześć. - Alice podała mu rękę.

-Cześć- również się przywitałem. Mike stał obok śmiejąc się cicho

Alice skarciła go wzrokiem.

- No to jest właśnie Tom - powiedziała Caroline biorąc go za rękę. 

-No to ja właśnie widzę- mruknąłem

- To może my pójdziemy do mnie.         

-Gdzie? Nie wróć. Do salonu. Już           

- O matko.... Tak tatusiu?

-Idziemy się integrować. Kanapa. Raz.

- Tato proszę cię ... - posłała Alice błagalne spojrzenie.

-Siadać-powtórzy​lem. Mike zrobił to pierwszy

Caro z Tomem usiedli na jednym z foteli. Widziałem że córka jest na mnie zła.

-To czym się interesujesz?- zapytała Alice.       

-Zdobywaniem nowych zabawek- mruknął rozbawiony Mike

Alice usiadła koło syna i coś powiedziała mu na ucho.          

-Oj weź. Ja tylko mu pomagam bo się chłopak wysłowić nie może 

- Mamo.... - Caro jęknęła. 

-Dobra cicho. Tom mów- uciszyłem ich

- No..więc....moto​ry. Tak, lubię się przy nich bawić    

-Ciekawie-odpowi​edziałem .Spojrzałem na syna. Kiwał głową powstrzymując się od jakiejś uwagi-A powiesz nam coś o sobie ?       

- Nie na chyba o czym mówić.     

-No powiedz coś. Jak w szkole. Co lubisz robić.

- Tato, proszę...       

-Czekaj zabawnie jest- wtrącił mike       

- Jesteś martwy - powiedziała do brata.

-A co ja robię? No Tom pochwal się że dzisiaj z chęcią przeleciałeś Megan w toalecie

- Co?! - Caroline popatrzyła na swojego chłopaka. - O czym on do cholery gada?           

-No Yyy noo wiesz..on kłamie

- Mike co ty odwalasz? - była na niego wściekła.        

-Nie wierzysz mi?!- on też był zły. Wiedziałem że.nie kłamie          

- Nie wierzę. Jesteś podłym kłamcą. Cały czas chcesz mi dopiec! Mam cię dość! - wstała wzięła tego całego Toma i wyszła z domu za nim ktokolwiek zdążył się chociażby odezwać.

-Mówiłeś prawdę?- zwróciłem się do syna .Alice też czekała na odpowiedz         

- Serio pieprzył dzisiaj tą panienkę.

-Zabije skurwysyna!          

- Córeczce do mózgu przemów. - powiedział i poszedł do siebie.    

-Mówiłem ?- powiedziałem do zony      

- Skąd miałam wiedzieć? Matko ona z nim poszła. - Alice schowała twarz w dłoniach.

-Chodz idziemy tam           Mike nam pomoże. Będzie wiedział gdzie są  

- Tylko nie krzycz na nią. - prosiła mnie.

-Dobra nie martw się. Mike!        

- Chwila!      

-Szybciej       

Po chwili chłopak zszedł na dół.

- Co jest?      

-Gdzie mogli pójść?

- A ja wiem? Jest dużo klubów. Zostaw ją, sama przyjdzie. On jest taki tępy że sam się wkopie i wtedy wróci do domu.        

-Mike! On ją ... no wiesz co          

- Młoda się nie da. Nie jest taka niewinna jak myślicie. Ale jak chcecie to mogę iść ją poszukać. 

-Tak. Czekaj wezmę jeszcze Harryego i idziemy          

- Ej ale ja mogę iść sam powiem wam jak ją znajdę. Niech Harry przyjedzie do nas. A ja dam wam znać. Weź to będzie dziwnie wyglądać jak....no wiesz.        

-Haha dobra ogarniam. Idz          

Chłopak wyszedł, a ja zadzwoniłem do przyjaciela     

-Haloo?- odebrał    

- Cześć. - zacząłem niepewnie. - Jesteś zajęty?

-Nie. Czytam.

- Mógłbyś przyjechać?       

-Tak a po co?

- Mamy taki mały problem. Mike poszedł szukać Caro.        

-Słucham?! Moją Caro ? Już jadę           

Rozłączył się.

- Zaraz będzie. - powiedziałem do żony.

Pokiwała głową i usiedliśmy na kanapie kiedy przyłączyli się bliźniacy

- Z czego taka afera?          

-Tom wkroczył od akcji- odparłem przytulając ukochaną     

- Ja mówiłem że to gnój. - zastrzegał Chris      

-Ja się z tobą zgadzałem- dorzucił Fabian do brata

- To teraz nie jest ważne.  

-Dobra. Mówiłem że głupia jest

Do domu wszedł Harry patrząc na nas wszystkich po kolei.

- Hej Harry - pierwszy odezwał się Fabian.

-Cześć młody- rzucił bezbarwnie

Alice wszystko mu powiedziała i teraz siedzieliśmy i czekaliśmy na Mike'a

Syn wrócił po godzinie z zapłakana Caroline którą od razu objął Styles. Dziewczyna chwilę płakała w jego ramię, a potem po prostu uciekła do siebie do pokoju i tylko słyszeliśmy jak zamyka drzwi.     

-Mike- zwróciłem się do chłopaka

- No? 

-Może powiesz o co chodzi

- Powiedział jej o wszystkich panienkach. On chciał żeby poszła z nim do łóżka, ona nie chciała to jej zaczął wyliczać. No i się dziewczyna załamała. Szybko to jej nie przejdzie.

-Zabije go-.powiedzieliś​my równo z Harrym   

- Podwójna śmierć. Super...- Mike rozłożył się na kanapie.  

-A ty po co tan byłeś? Miałeś się wyżyć 

- No przywaliłem mu parę razy, ale musiałem biec za tamtą.           

-Dobra. Moje biedactwo...

- Jest głupia to niech teraz cierpi. Ja jej mówiłem.

-Mike zlituj się nad nią- odezwał się harry

Chłopak wzruszył ramionami.

- Pójdę do niej. - powiedziała zmartwiona Alice.        

-A będę mógł potem ja?- zapytał styles

Alice popatrzyła na mnie dając mi tym znak że mam odpowiedzieć i poszła na górę.

Alice

Caroline siedziała na łóżku płacąc          

Usiadłam na łóżku obok niej. To było ok okropne patrzeć tak na nią i nie móc nic zrobić.

- No dalej powiedz a nie mówiłam.

-Co ci mam mówić? Przestań      

- Jaka ja jestem głupia...   

-Nie jesteś. Jesteś naiwna. Nie płacz nic się nie stało

- To koniec...to za dużo. Nie mam siły. - trochę martwiły mnie jej słowa.

-Co? O czym ty mówisz ?  

Popatrzyła na mnie szklanymi oczami i po chwili znowu spuściła wzrok. 

-Caroline mów bo zawołałam ojca          

- Nie chce rozmawiać. Zostaw mnie samą. Proszę. To nie na sensu.

-Co nie ma sensu?- nie mogłam odpuscis        

- Wszystko. - powiedziała normalnie. Nie było dobrze..        

-No chyba nie. Jest osoba która kocha cię ta jedyna   

- Chce spać. Dajcie mi wszyscy święty spokój. - przykryła się kocem tak że jej nie widziałam.   

Pocałowałam ja w czoło i wyszłam         

Było mi jej tak strasznie szkoda. Zeszłam na dół gdzie byli wszyscy.

- Jeśli  któryś z was - zwróciłam się do synów. - zrobi kiedykolwiek coś takiego jakieś dziewczynie to normalnie osobiście uduszę.    

-My? Mamo my mamy taki przykład mężczyzny że nie popełnia się takiego błędu-.odparł Mike

- Ja myślę. Niech jutro żaden nie waży się jej wypominać że ją uprzedzaliście czy coś podobnego        

-Luz ..

- Moi chłopcy. - usiadłam między Mike'iem, a Chrisem.       

-No raczej twoi...ty weź bo my przegłosowaliśmy​ że fajnie by było mieć młodszą siostrę

- Słucham? - nie mogłam uwierzyć w to co słyszę.     

-Chcemy mieć młodszą siostrę. Tata się zgodził         

- Jedną wam nie wystarcza?

-Ale młodszą!- krzyknął Chris

- Nie zgadzam się. Za chwilę będziecie mieć własne dzieci.  

-Nooo weź    

- Nie będziemy o tym dzisiaj rozmawiać

-Dobra weźcie dajcie mamie spokój. Tata sobie poradzi- odezwał się najstarszy z braci.

- Mike ja cię.....nie mam do ciebie siły. - Harry słysząc to cicho się zaśmiał.         

-No co? Dyplomatycznie ojciec do ciebie podejdzie jak książki w bibliotece będziecie układać   

- Ja zdecydowanie nie chce piątego dziecka. - zaśmiałam się.         

-No ale patrz jaka to perspektywa. My ci pomagamy a ty masz taką niunie          

- Już ja widzę jak wy mi pomagacie..... - usłyszałam że ktoś na górze chodzi. Pewnie mała szła do łazienki.        

-Nooo weź    

- Dajcie wy mi spokój. - nie miałam siły z nimi dyskutować

-Oj kochanie- westchnął Louis

- Kolejny...- opuściłam ręce. - Późno się robi, do łóżek.         

-No nie słyszycie. Do ŁÓŻEK- roześmiał się Mike      

- Ty też. - powiedziałam do niego. - Mam was dość. ....- powiedziałam zamykają oczy

-Dobra już zejść matce z.oczu

- Może zostaniesz na noc? - spytałam Harrego

-Jak mogę.   

- Jasne. Zaraz dam ci czystą pościel. - wstałam i poszłam przygotować dla chłopaka spanie.

Pościeliłam Harremu w wolnym pokoju i sama poszłam się umyć. Położyłam się do łóżka i po chwili dołączył do mnie Louis. Cały czas myślałam o Caroline. Martwiłam się o nią i ta jej obojętność budziła we mnie niepokój.           Miałam nadzieję że nic jej do głowy nie strzeli      

- Chłopcy poszli do swoich pokoi? - spytałam męża.  

-Tak. Ymm powinni.

- Ok. Martwię się o nią.     

-Ja też. Pogadamy z nią. Wszystko będzie dobrze- pocałował mnie we włosy      

- Mam nadzieję...- wtuliłam się w Louisa i zasnęłam.

~~~~*~~~~~~

Wreszcie więcej komentarzy, Dzięki.