Historia odprawia kawalerskie

Dwa tygodnie przed ślubem

Dzisiaj Louis wychodził z chłopakami na jakieś kawalerskie. Nie wiem gdzie nie pytałam. Było około 19 i właśnie przyszli po niego chłopcy. Dzieci już spały bo Lou nie chciał mnie samą z nimi zostawiać do kąpania, więc położyliśmy je wcześniej.

-Mogę zostać ...- zaczął swoją śpiewkę od nowa.

-Idź, idź tylko wróć. - pocałowałam go i popchałam w stronę wyjścia.

Chłopaki sami go wyciągnęli z domu a ja zostałam w salonie. Wzięłam jakieś ciastka i wyłączyłam jakiegoś Bonda. Siedziałam tak jakąś godzinę, może trochę dużej, a potem zadzwonił telefon. Odebrałam i okazało się że to Danielle.

-Co tam porabiasz?

- Siedzę i oglądam TV, Liam dziękował?

-Dziękował dziękował. Wpaść do ciebie to razem się po zanudzamy

- Jasne. - ożywiłam się od razu. - Ja się dziwie ż jeszcze cię tu nie ma tylko pytasz.

-Haha no to otwórz drzwi.

Podeszłam i zrobiłam to co mówiła.
- AAAA! KOcham cię normalnie. - przytuliłam ją.

-Nie krzycz po dzieciaki obudzisz. No to ci robimy?- zapytała wyciągając za siebie butelkę wina

- Demoralizujesz mnie, ale i tak cię kocham. Właź. - usiadłyśmy przy kominku z kieliszkami i rozmawiałyśmy.

Przegadaliśmy chyba pół nocy. Całe szczęście że to nie jutro miałam ślub tylko za dwa tygodnie bo bym nie wstała.

Byłyśmy już dosyć wesołe, ale nie upite bo zdawałyśmy sobie sprawę z obecności dzieci.
- Tak wracając to ten twój prezent jest świetny. - powiedziałam.

-No ja mam taką nadzieję. Wiesz taki komplecik ślubny no ale dziewictwa to ty chyba wtedy nie stracisz

- Wydaje mi się że na górze śpią tego dowody.

-Haha no tak. Jeju a ja to nie mogę. Louis nie wygląda na ojca. dziwię się że sobie radzi

- Jest idealnym ojcem. Sama zobaczysz jak kiedyś Liam nim będzie.

-Tak wiem no ale Louis to takie duże nadpobudliwe dziecko. Jak siedzi to musi czymś ruszać. Albo trzepie ręką o kolana albo nogą stuka albo coś innego

- Tak, wiem. - roześmiałam się.

-Serio? Zauważyłaś?

- Nie da się nie zauważyć, moja droga

-No nie wiem czy ty zwracasz na takie rzeczy uwagi.

- Specjalnie to mi to nie przeszkadza.

-Wiem wiem. Dobra Liam mnie zabije ale wiesz że teraz nie tylko on nie pije.

- Nie rozumiem.

-No że Liam i Louis teraz nie piją. Znaczy Liam nie pił ale Lou dopiero teraz. Idziemy spać ?

- Wiem , że nie może. Chyba czas by już było.

-Ja zawsze chciałam spać w twoim łóżku ale tak serii serio. Takie duuuże.

- Wiesz dzisiaj mam wolne łóżko więc...

-Aa dobrze kombinujesz- śmiała się pomagając mi wstać.

- No wiem. Zapraszam panią wskazałam na schody.

-Oh dziękuję- uśmiechnęła się .razem poszliśmy na górę zasypiając od razu

KIedy się rano obudziłam poszłam wziąć prysznic, kiedy już wychodziłam usłyszałam płacz dzieci poszłam do nich ale tam była już Dan. Miała na rękach Caro a Mike spał.

-Chyba królewna jest głodna. Nakarm ją ja pójdę na dół bo wczoraj chłopaki wrócili.

- Dobra, dzięki.

Nakarmiłam małą i ubrałam ją w czyste śpioszki. Nastawiłam tą elektroniczną nianie i razem z moją niunia zeszłam na parter.

- Hej wszystkim. – powiedziałam

-Ciii- wymruczał Harry śpiący na podłodze jak reszta oprócz Lou i Liama którzy leżeli na kanapach.

- Mówiłeś coś?! - zrobiłam mu na złość.

-Zamknij się proszę

- No dobra. - powiedziałam cicho- Patrz Caroline jaki nieogarnięty.

-Caroline?! A Caro.- od razu się obudził

- Spać miałeś. - przytuliłam córeczkę i poszłam w stronę kuchni.

Weszłam do małego pomieszczenia gdzie Dan robiła śniadanie. Przy stole siedział Liam, Louis i Niall.
- Cześć chłopaki. - powiedziałam i dałam mają Niallowi, który siedział najbliżej i pomogłam Dan.

-Cześć-mruknął cicho Niall

- Długo balowaliście? - spytałam.

-Do 4.- odparł Liam- Bardziej ta trójeczka- mówił o Zaynie Harrym i Niallu

- Widać po nich. - śmiała się Dan

-O moja królewna- do kuchni wszedł Harry

- Śmierdzi ci z buzi..... Kurde tobie też dawaj ją - zabrałam szybko Caro od brata. - Dopóki się nie ogarnięcie to mi się do dzieci nawet nie zbliżać. Idź do taty kochanie. - podałam ją Louisowi.

-Cześć księżniczko . Wyspałaś się co aniołku, ale nie ciągnij mnie za włosy proszę.

- Ona nie chce być ignorowana. - śmiałam się podając na stół gotowe kanapki.

-Ale nie jest. I co ty robisz no co robisz...uśmiech​nij się do tatusia kwiatuszku .

- Nie uśmiechaj się, niech się pomęczy trochę. - powiedział Harry.

-Weź się nie odzywaj. Córcia nie słuchaj go .nie twoja wina że masz głupiego wujka

- Ja ci kochanie powiem więcej. W tym domu jest takich aktualnie jeszcze dwóch. - miałam na myśli Zayna i Nialla. Dziewczynka śmiała się jak do niej mówiliśmy.

-Nie obrażaj mnie siostra. Mała mnie kocha. Kochasz mnie prawda. Chodź do wujka- wystawił do niej ręce ale ona się rozpłakała

- No widzisz bałwanie coś narobił? - wzięłam Caro i zaczęłam nią kołysać żeby ją uspokoić. - No już maleństwo. Ciii....

To nic nie dawało. Strasznie wrzeszczała. Poszłam na górę spróbować ją nakarmić bo może po prostu jest głodna. Miałam rację była głodna ale 10 minut później znowu zaczęła swoją śpiewkę budząc brata i teraz płakali obydwoje.

Po chwili przyszedł Lou.
- Weź małą, a ja nakarmię Mike'a.

-Chodź słoneczko. Pośpiewamy? Tak? Dobrze pośpiewamy- ja karmiłam synka on cicho nucił coś Caroline aż zasnęła.

- Masz jakieś moce normalnie. - powiedziałam kiedy kładł ją do łóżeczka

-Nie mam kotku. Lubi usypiać jak ją trzymam..

- Na jedno wychodzi. - chłopczyk też zasnął przy karmieniu więc go położyłam. Razem z Lou zeszliśmy na dół.

Zayn już nie spał. Zjedli śniadanie i właśnie się ubierali .

- jak się czujesz ? - spytałam ze śmiechem Mulata.

- Hahaha, a kto się tak świetnie bawił?

-Oni- wskazał na Nialla i Harry’ego.

- Boże święty.... - zrobiłam tak zwanego facepalma.

-Cicho siedź. Nie wiesz co to zabawa. Dobra lecimy. Cześć- rzucił Styles

- Ja mu kiedyś krzywdę zrobię. – powiedziałam. wkurzało mnie jak tak ktoś mówił. Że nie umiem się bawić, że nie wiem co to zabawa i takie tam.

-Spokojnie smyku. Nie widział cię na imprezie bo nie chodzisz i dobrze- Louis pocałował mnie w czoło i pokuśtykał do salonu.

- Co ci się stało?

-Co? A eemm nadwyrężyłem nogę. Boli Jeszce po wypadku. Nic takiego.

- No dobra, niech ci będzie.

-Nom. Chodź do mnie- wyciągnął rękę siadając na kanapie.

Podeszłam do niego i usiadłam mu na kolanach.

-Kochasz mnie słoneczko?- on mnie lubi drażnić tym pytaniem.

- Kocham. – odpowiedziałam

-To dobrze bo ja ciebie też. Zobaczysz to będzie nasz dzień i będzie wspaniały.

- No w końcu z tobą.

-No wiesz myślę że każdy facet na tej planecie chciałby mieć ciebie więc masz z czego wybierać a wybierasz mnie.

- Oboje wiemy że to nie prawda. A ja nie chce nikogo innego - pocałowałam go.

-Oboje wiemy że to prawda a ja jestem największym szczęściarzem- oddał pocałunki.

- Powiedzmy że obojgu dopisało szczęście i już ok?

-Dobrze. Aniołku weźmy bliźniaki i pójdźmy na spacer ja muszę się przewietrzyć po wczorajszym.

- Dobry pomysł.

-Ja mam same dobre- pocałował mnie szybko i pozwolił abym poszła po dzieci.

Wsadziliśmy maluchy do bliźniaczego wózka i wyszliśmy z domu. Louis trzymał mnie za rękę druga prowadząc wózek. Maleństwa nie płakały ale i nie spały. Chłopak cały czas coś do nich mówił i je zagadywał.

Po chwili wyciągnął kamerę i zaczął nas nagrywać.
- Nie wiedziałam że ją wziąłeś.

-No widzisz mało spostrzegawcza jesteś- wskazał obiektywem na mnie później znów wracając na dzięki.

- Po prostu nie zauważyłam. Daj teraz ty się pokaż kamerze. - wzięłam od niego sprzęt i kręciłam jak bawił się z dziećmi. Jeju to wszystko było takie urocze. Naprawdę cieszę się że mamy nasze skarby.

-Alice, co myślisz o nowym tatuażu?- zapytał.

- Koniecznie? - spytałam niepewnie.

-Ale taki który ma znaczenie. Mam już Alice na zawsze i myślałem nad imionami małych.

- Jaki ty jesteś kochany.

-No ale jak myślisz ?

- Wydaje mi się że to musi być twoja decyzja.

-Też mi się tak wydaję ale od jakiegoś czasu pytam ciebie o zdanie.

- Uważam że to by było słodkie.

-No i ok. Wracamy?

- Ty się jeszcze kawałek z nimi przejdź, a ja pójdę do sklepu.

-oczywiście- pocałował mnie i poszedł dalej.

Nie tyle chciałam iść do sklepu co zadzwonić do Harrego, ale Lou nie mógł tego

słyszeć. Tak też zrobiłam i zaraz wybrałam numer do przyjaciela

-Halo​?- zapytał.

- Po pierwsze Lou nie może wiedzieć że do ciebie dzwoniłam.

-Jasne a po co dzwonisz?

- Mam prośbę. Taką wielką. Podobno to z tobą Louis zawsze chodzi robić tatuaże.

-Tak i?

- Poszedłbyś tam ze mną?

-Z tobą?!

- Yhym.

-Zwariowałaś?! Będziesz robić dziarę ?

- Pójdziesz czy nie? - jaki ciekawski

-Pójdę jak powiesz po co

- Dowiesz się na miejscu.

-Ale że dzisiaj ?

-A jest jeszcze czynne?

-No dopiero 12 jest.

- No ja nie wiem jak to jest otwarte. To co masz dzisiaj czas?

-Tak. O której ?

- Jak ci pasuje. Ja się dostosuje

-Może być 14?

- Dobra. Przyjadę do ciebie i pojedziemy.

-Dobra a teraz idę spać. Dobranoc

Rozłączył się a ja wróciłam już do domu żeby przygotować obiad. Dochodziła 14, więc powiedziałam że muszę wyjść. Na szczęście Louis nie dopytywał gdzie i po co. Właśnie zajechałam pod dom loczka. Akurat on mi otworzył a nie któryś z chłopaków.

- Cześć. Możemy od razu jechać?

-Taki mam zamiar- wyszedł z domu.

Pojechaliśmy moim autem, ale to Harry prowadził.

-jesteśmy- oznajmił parkując

- No to chodźmy. - weszliśmy do budynku.

-Dobra teraz tłumacz po co tu przyjechaliśmy

- Chce mieć imię Louisa o tu. - pokazałam na swój lewy bok na żebra.

-Wow.

- No co?

-Żartujesz?

- Nie, dlaczego?

-No jak chcesz ale Louis to jest Louis i to jest chłopak. Poza tym on lubi twoją bliznę i ją zakryjesz.

- Nie zakryje. Zrobię sobie to tu. - pokazałam na miejsce obok.

-Dobrze jak chcesz tylko żebym ja potem od niego nie oberwał.

- Nie masz za co. - podeszliśmy do jakiejś dziewczyny.

Po godzinie było po wszystkim i miałam piękny napis ale był zakryty opatrunkiem. Staliśmy przed salonem.
- Dzięki, miło że się zgodziłeś.

-ja tu nie mam zdania. Chodź odwieziesz mnie do domu.

Tak też zrobiłam. Potem pojechałam do siebie. Louis siedział na kanapie i bawił się z Mikei’em.

 - Gdzie Caroline? - spytałam go.

-Śpi- odparł krótko- kto to wrócił Mike? Mama wróciła tak.

- Hej słoneczko. - wzięłam go na ręce. - Co ciekawego robiliście?

-Wiesz że kopciuszek podoba mu się bardziej niż Caroline ?

- Słucham? - zaczęłam się śmiać.

-No czytałem im kopciuszka to mu się bardziej podobała

- Hahaha....

-A ty gdzie byłaś kochanie ?

- U chłopców.

-Okay. Chodź ci coś pokaże- poprosił wskazując na kanapę a biorąc laptopa

- ok - usiadłam obok niego.

Obejrzeliśmy parę filmów nagranych przez Louisa. Fajne to było.

- Stwierdzam iż to był całkiem udany prezent. - miałam na myśli kamerę.

-Też tak uważam. Dziękuję królewno- pocałował mnie w czoło a naszego synka w rączkę.

- Mała dawno zasnęła? - spytałam.

-Przed chwilą- wstał z kanapy i zaczął chodzić po salonie

- Aha. - poprawiłam Mike'a bo zaczął się wiercić.

Przytuliłam synka do siebie i pocałowałam w główkę. Louis wziął piłkę i wyszedł przez taras do ogrodu. I tak nie było śniegu.

- Za parę lat będziesz grał w tatą? - spytałam synka.

Maluch roześmiał się radośnie i wyciągnął rączki w stronę okna.

- Idziemy popatrzeć? Dobra. - podeszłam do okna i zobaczyłam Louisa kopiącego piłkę. Mały wydawał się strasznie zainteresowany tym widokiem. Chłopak odwrócił się na chwilę i mu pomachał a on poruszył znów wesołą rączkami.

- Tak, tatuś tam gra.

Nasz synek był taki śliczny i słodki. Już mu widać było blond włoski. Caroline za to miała ciemne. Już teraz wydawało mi się że nasze dzieci będą zupełnie inne. Chociaż oczka miały piękne niebieskie, takie diamenciki. Ale dobrze, że będą się odróżniać. Ciekawe czy w przyszłości będą się dogadywać. Patrzyłam na chłopaka w ogrodzie kiedy ktoś zapukał do drzwi. Poprawiłam synka i poszłam do holu otworzyć.

Po drodze mały zaczął płakać, popatrzyłam jeszcze prze okno, ale Lou dalej grał. Czyli to nie mógł być on. Nacisnęłam klamkę i otworzyłam drzwi. To był Niall.

- Siema braciszku.

-Cześć. Ja nie sam- odsunął się i za nim ukazał się Harry i Liaś- My do Lou.

- Jest w ogrodzie.

-O no to on nam chyba w myślach czyta. Siemka stary- pocałował Mike'a w główkę.

Tym razem chłopczyk wyciągnął rączki w jego stronę.

-Sorry brzdącu ale nie tym razem- wyminęli mnie i poszli do ogrodu.

- Będziecie grać? - spytałam.

-No przecież nie patrzeć

- No to powodzenia.

-Zapraszamy na mecz. Ubierz go i chodź.

- Nie my zostaniemy tutaj. Zaraz powinna obudzić się Caro.

-Jak chcesz- wzruszył ramionami i poszedł z resztą.

Rzeczywiście po chwili mała zaczęła płakać. Wzięłam ją i teraz oboje leżeli na puchatym kocyku w salonie. Siedziałam obok nich i coś do nich mówiłam.

-Kocham was słoneczka moje. Taak pięknie się do mnie uśmiechasz. bo ty śliczna jesteś .

Podeszłam do okna i zobaczyłam że chłopcy nadal grali. Z tego co zauważyłam to tata maluchów strzelał najwięcej bramek. Wróciłam do dzieci.
- Tacie dobrze idzie.

Caroline patrzyła na mnie tymi oczkami uważnie obserwują co robię.

- Masz śliczne oczy skarbie. Będziesz łamać chłopcom serca.

Mike też chciał za wszelką cenę zwrócić swoją uwagę.

- Co blondynku? Ty jesteś też bardzo przystojny.

Od razu się uśmiechnął. No ja po prostu z nich nie mogłam. Wzięłam kamerę i trochę ich po nakręcałam a potem podeszłam do okna aby z filmować chłopaków. Zobaczył mnie Liam i mi pomachał. Reszta na to też się odwróciła i tym sposobem machali mi wszyscy. Uśmiechnęłam się bo to był bardzo śmieszny widok. Teraz wreszcie byłam szczęśliwa. Miałam  wokół siebie osoby które kochałam, które kochały mnie.

Po prostu raj- pomyślałam.

~~~~*~~~~~~

I to jest ostatni rozdział przed ślubem :D

Coś Was co raz rzadziej na Asku. Zapraszam, zapraszam. Bohaterowie chętnie po odpowiadają. Dobra lecę kopiować Nadię.