Historia lubi się bawić

 Album został uzupełniony:http://alicehoran-album.blogspot.com/

 Muzyka

24 grudnia

Alice
Chciałam dzisiaj obudzić się pierwsza, ale jak zwykle mi się nie udało, a do tego Louis'a nie było obok mnie. Narzuciłam na siebie satynowy szlafrok, który miałam pod ręką i zeszłam na dół. W kuchni był chłopak robiąc śniadanie, a dzieci siedziały w nosidełkach na wyspie.

- Hej maluchy, cześć kochanie - pocałowałam go na powitanie

-Cześć szkrabie- oddał pocałunek i się odsunął podchodząc do lodówki- Wyspana?

- Mhym. Co tam na śniadanie?

-Naleśniki z serem, nic innego mi do łba nie przyszło. Wybacz, nie wyspany jestem.

- Biedny, dlaczego?

-Emm..- gestem ręki wskazał na bliźniaki

- Hahaha.... Wydaje mi się że maluchy jeszcze nie rozumieją. - wzięłam swój talerz i podeszłam do stołu.

-No nie wiedzą i całą noc tatusia męczyły, żeby im piosenki śpiewał cio?- pocałował ich w noski.

Wydawało mi się że Caro się zaśmiała. Zjadłam śniadanie i wzięłam ją na ręce.
- Co tam śliczna?

Taka malutka była. Boże już  kończyły 3 miesiąc. Strasznie szybko.

- Duzi już jesteście. - powiedziałam.

-No, są- poparł mnie Louis wkładając naczynia do zmywarki. Wziął od razu leki- O której dokładnie wszyscy mają tu przyjechać?

- Około 17.

-Ugh...kolejne spotkanie z teściem- mruknął biorąc Mike'a i ubierając go. Potem odebrał mi Caroline i z nią zrobił to samo wkładając je do wózka.

- Nie będzie tak źle.

-Yhym, pa kochanie- pocałował mnie.

- No papa. - chłopak wyszedł a ja postanowiłam wykorzystać okazję że nie na i w domu i przymierzyć sukienkę ślubną, które była przed nim dobrze schowana.

Nie dawno ją odebrałam. Szybko ją uszyli. Ubrałam ją na siebie przeglądając się  w dużym lustrze.  Suknię była śliczna, jednak było w niej trochę widać to jak gruba się stałam. Ściągnęłam ją z siebie poszłam do łazienki, aby wymuszenie zwymiotować śniadanie. Wiem, że to chore ale .... Musiałam to zrobić i będę do skutku, aż schudnę. Umyłam zęby i poszłam gotować obiad. Święta u nas to lepsze rozwiązanie niż latanie po Irlandii, Londynie i Doncaster.

Kończyłam już kiedy do domu ktoś wszedł.
- Lou to ty?! - krzyknęłam z kuchni.

-Nie, To ja!- usłyszałam głos Harry'ego.

- Jestem w kuchni! - po chwili zobaczyłam chłopaka opierającego się o framugę drzwi.

-Uu jaka piękność. Co tam mała? Co gotujesz?

- Pieczeń. Masz ochotę? - uśmiechnęłam się do niego

-Nie, dzięki. A gdzie głowa rodziny?

- Na spacerze z resztą rodziny.

-No tak. Słuchaj Alice chciałem się o coś zapytać. Czemu Lou ma czasem takie zastopowania na kilka sekund i drga? Albo wiesz czasem jest blady.

- Wydaje mi się że powinieneś o to spytać jego.

-No powiedz mi...

- Harry, jeśli będzie chciał to odpowie ci sam na to pytanie.

-Ty wiesz że coś z nim jest nie tak, tak?

- Harry proszę......- popatrzyłam się na chłopaka.

-Yh...

- No nie fochaj się. - poczochrałam go po jego włosach.

-Jak on jest chory i mi nie powiedział to go uduszę.

-Chcesz mi dzieci na w pół osierocić?

-Miałem rację...

- Ja nic nie mówię.

-Jesteśmy... o cześć Harry- Louis wjechał wózkiem do kuchni z już rozebranymi dzieciakami.

- Cześć. - powiedzieliśmy równocześnie z Harrym.

-Co tam? Coś się stało Hazza?

- Czy ty chcesz mi coś powiedzieć ?

-Co? Ale o czym?- spojrzał na mnie pytająco, jakby czekał na odpowiedź, bo nie wiedział o co chodzi Harry’emu.

- Harry pytał o twoje dolegliwości. - wytłumaczyłam mu.

-Moje co? A o to ci chodzi...

- No o to, o to. - powiedział Loczek

-Harry wiesz...hmm jest taka choroba jak epilepsja..

- O kurwa.... - powiedział.

-Co?

- No bo to chyba nie jest dobrze skoro to masz.

-No i? Żyję

- Czego nie powiedziałeś?

-Bo byście się martwili jak was znam, no chyba że was nie znam to nie- wzruszył ramionami

- Dobra chłopaki. Obiad. Może jednak dasz się namówić Harry.

-Nie dzięki, wpadnę o 17 mamy być tak?

- Tak.

-To pa mała, cześć Lo..no nie zabijaj wzrokiem stary.

-Hahaha..- zaczęłam się śmiać i podeszłam do Louisa żeby go przytulić.

-Moje mała.. ty tak nie możesz mówić- powiedział jak 5 latek.
Zaśmiali się i pożegnali.

- Głodny?

-Trochę, dzieci też- pocałował mnie.

- Dobra to już ci nakładam a dziećmi za chwilkę się też zajmę.

-Dzięki- wziął Caro na kolana która rozsypała serwetki- no i cio po co ci serwetki córciu ?

Zaczęła jedną wpychać sobie do buzi więc Lou szybko zareagował.
- Tak są głodne. - stwierdziłam i zaczęłam karmić synka

 -Dobra ona na 3 miesiące jest na zbyt rozwinięta – zauważył.

- Zdecydowanie wdała się w ciebie i ma lekką nadpobudliwość.

-Dzięki kochanie. No widzisz córciu masz adhd.

- Hahaha, za to Mike jest dużo spokojniejszy.

-To dobrze. Rozważnie będzie strzelał gole.

- No tak. Louis jedz.

Pokiwał głową i zaczął jeść obiad uważając aby Caro nie zjadła na deser serwetki. Skończyłam z Mike'iem i wzięłam córkę by ją również nakarmić. Po około godzinie oboje już spali w swoich łóżeczkach, a ja z Louisem siedzieliśmy w salonie i wybieraliśmy menu na nasze wesele.

-Kurde ty się w to baw. Mi to obojętnie. Ładną choinkę tak w ogóle mamy.

- No już prawie koniec jeszcze tylko parę rzeczy. Proszę.

-zwariuje z tobą. co jeszcze?

- Słodycze. - od razu się uśmiechnął.

-No to w czy problem ? A i jakby co to tort jeszcze.

- Nom. - usiadł koło mnie.

-No wybierz jakieś ciasta.

- Może szarlotka na ciepło z lodami?

-Oo dobre..

- Placek czekoladowy ze śliwką. - przeczytałam na głos.

-Też. No ja ci do niczego nie potrzebny.

-Louis. Siedzisz to siedź.

-Dupa mnie boli. Nooo weź- zaczął ruszać nogą

Zaczęłam się śmiać.
- No ale co mam jeszcze wziąć? Przecież o to pytam. Może sernik, albo jakiś z orzechami. Dużo tu tego jest.

-Bierz wszystko. Niall będzie w siódmym niebie. Idę się ubrać w gajerek.

- Ok. Tylko się już nie pobrudź w nim.

-A co ja dziecko...

- Nie będę ci odpowiadać misiu.

-No wiesz co...-obruszył się i poszedł na górę.

- Też cię kocham!

Godzina 17

Trzymałem na rękach Mike ubranego w taką maluśka koszulę, a moje kochanie ubierało naszą córeczkę. Po chwili na dół zeszła Alice z Caro.
- Patrz Caroline jakich mamy przystojnych chłopców. - powiedziała.

-A my jakie piękne dziewczyny. Właśnie kotku ślicznie wyglądasz- pocałowałem ją.

- Dziękuję. - uśmiechnęła się i poprawiła spódnice małej.

Wziąłem bliźniaki i poszedłem je zanieść do salonu. Leżały na niebieskim kocyku ruszając raczkami. Były takie słodkie. Alice wszystko szykowała, a ja pilnowałem dzieci.

-Moje skarby. Wiecie jak się cieszę że was mam? Takie dwa słoneczka. Tak córciu pięknie się do mnie uśmiechasz- mówiłem do maluchów odłączając kamerę która przez cały dzień na wieczór się ładowała

- Skończyłam. - podeszła do mnie zadowolona Alice.

-Brawo kochanie- pocałowałem ją obejmując w talii

- Kiedy oni przyjdą? - spytała.

Nie zdążyłem nic powiedzieć bo zadzwonił dzwonek do drzwi.

Już po chwili w salonie byli praktycznie wszyscy. Mike był na rękach swojego dziadka, a Caro trzymał Harry.

-Niepokoi mnie to co raz bardziej- powiedziałem do przyjaciela raz patrząc na córkę raz na niego.

- Ale co? - spytał zdezorientowany.​

-No kurde gadałaś coś o niej nie dawno i teraz do niej pierwszy lecisz

- Bo lubię się z nią bawić. - wyruszył ramionami.

-Jesteś dziwny. Weź se sam zrób ja się napracowałem

- O co ci chodzi? - zdziwił się

-No lubisz dzieci to sobie je zrób.

- ja mam jeszcze czas.

-Mi też się nie śpieszyło, a zobacz nie mógłbym bez nich żyć.

- Nom są super. - poprawił sobie mają na rękach.

Westchnąłem i poszedłem się przywitać z resztą rodziny i przyjaciół, dostając życzenia na urodziny. Od Daisy i Phoebe dostałem piękną laurkę a od Fizzy i Lottie słodkie całusy.

Wszyscy usiedli do stołu. I zaczęły się rodzinne rozmowy

-A jak tam przygotowania do wesela?- zaczęła moja mama
-Louis jak zdrowie?- spytał tata Alice.

- Już prawie wszystko gotowe. - odpowiedziałem. - Co do zdrowia to jest ok. Nie narzekam.
- Dzisiaj ustalaliśmy menu - powiedziała Al.

-Wspaniale!- krzyknął Niall.
Po kolacji i jeszcze przed rozdawaniem prezentów Lottie wyszła na zewnątrz.

Chciałem za nią wyjść bo wydawała się smutna, ale Alice mnie powstrzymała.
- Może ja z nią pogadam? - spytała.

-Jak chcesz.
Alice
Wstałam od stołu i wyszłam z domu. Lottie kręciła się na podwórku paląc papierosa!

- Palisz? - spytałam spokojnie. - Wiesz że to cholernie niezdrowe?

-Wiem... znowu ty? Nie chcę cię urazić czy coś ale jak znowu mi dasz wykład to wiesz

- Chce tylko wiedzieć czy wszystko ok. - wyjaśniłam. Doszłam do wniosku że więcej się dowiem jak będę spokojna i nie nachalna.

-Tak wszystko jest w porządku. Zapalić musiałam i tyle- wzruszyła ramionami.

- Lottie.... Ale na pewno jest w porządku? Bo no Zayn często pali jak się denerwuje.

-Nom... nie mam żadnych problemów. Serio, serio..

- Palisz bo lubisz?

-Palę, bo zaczęłam nie umiem rzucić i Louis mnie zabije. To tyle. On nienawidzi papierosów. Fajne to- wskazała na mój dekolt.

- Dzięki. Ale przecież są plastry, tabletki, różne sposoby....

-Są, są. Dobra wracajmy.

- Jak chcesz. – westchnęłam

Weszłyśmy z powrotem do domu, gdzie szalały dziewczynki z Zayn'em i Harry'm. Gonili się i łaskotali

- Hahaha.... A gdzie moje dzieci? – spytałam

-Yyy...zginęły w akcji- odparł Harry dostając poduszką od Fizzy i lądując z udawanym atakiem na ziemi.

- Poważnie pytam. - dobiłam go tą samą poduszką.

-Louis bawi się w tatusia... niee Phoebe nie bij mnie już! Niee! haha chodź tu szkrabie- złapał ją i zaczął łaskotać

- dzięki - poszłam porozmawiać w mamą.

Ona za to śmiała się razem z moją drugą mamą. Dobra nie będę im przeszkadzać - pomyślałam. Poszłam więc poszukać Louisa żeby dać mu prezent. Czyli elektroniczną ramkę ze zdjęciami dzieci i tableta. Znalazłam go w pokoju muzycznym, gdzie śpiewał małym w nosidełkach.

- Mogę przeszkodzić? - spytałam wchodząc.

-No pewnie maleństwo- uśmiechnął się.

- Bo wiesz...,nie dałam ci jeszcze prezentu więc proszę. - podałam mu pakunek.

-Nie- pokręcił głową- Nie.

- Co nie? - zdziwiłam się.

-Ja nie chcę od ciebie żadnych prezentów kochanie. Proszę cię- pocałował mnie w kark

- To ja cię proszę. To nie jest nic wielkiego.

-Zwariuję z tobą, ale na święta i ja mam coś dla ciebie, ale to w sypialni i nie to nie jest to czym teraz pomyślałaś

- Nic nie myślałam. - wystawiłam mu język i dałam prezent.

Rozpakował go ostrożnie a na jego ustach pojawił się delikatny uśmiech. Odłożył przedmioty na pianinie i podszedł do mnie, aby pocałować.
-Dziękuję.

- Podoba ci się?

-podoba mi się. Zawołaj Niall'a niech zajmie się dziećmi

- Ale po co? - zdziwiłam się

-Bo teraz ty dostaniesz prezent

Zeszliśmy na dół i Louis powiedział coś Niallowi, a potem zaczął mnie wz sobą ciągnąć. Poszliśmy do tej sypialni. Dostałam torbę prezentową w której była śliczna sukienka. Czerwona przed kolano. Do tego dostałam czarne szpilki i piękny naszyjnik z diamentów.

- Jesteś niemożliwy.

-Dlaczego? Nie podoba ci się?

- Właśnie chodzi o to że to jest cudowne.

-No to w czym problem?

- Bo to jest nie fair. Ja ci dałam mało w porównaniu do ciebie.

-Dałaś mi życie...nowe

- Kocham cię.

Podszedł do mnie i przytulił. Całował mnie po szyi by potem tą samą drogą wrócić do moich ust.

- Ale tobie się na pewno podoba? Bo wiesz zawsze można wymienić

-Mi się wszystko od ciebie podoba- jeszcze raz mnie pocałował- I dostałaś coś od Dan- podał mi drugą torebkę- Nie mogła przyjść.

- Jejku jest kochana.- wzięłam od niego pakunek.

-Jakby co to nie wiem co to jest.
Zajrzałam do środka, ale po chwili odwróciłam wzrok rumieniąc się. Z tego co zdążyłam zauważyć to był to komplet pod suknię ślubną i na noc poślubna. Ona to ma pomysły. Chociaż ładne to było. takie białe, koronkowe.

- Hahahaha... - nie wytrzymałam. - Kłóciłabym się czy to nie jest prezent dla ciebie na urodziny.

-Dla mnie? Co ty od niej dostałaś?

- Tajemnica.

-no dobrze malutka. Chodźmy na dół, bo oni zaraz jadą.

- Dobra.

Wzięłam go za rękę i poszliśmy na parter. louis dobrze mówił, bo po godzinie wszyscy zaczęli się zbierać.Ostatni wychodzili Liam i Harry.
- Podziękuj Danielle za prezent i powiedz że czekam aż będę się mogła odwdzięczyć. - powiedziałam Liam'owi .

-Co ona ci kupiła?- spytał zdezorientowany.​

- Nie powiem żadnemu z was, po prostu jej to powtórz.

-Dooobra.
-Lou ucałuj moją księżniczkę ode mnie- rzucił jeszcze Harry i wyszli.

- Może on będzie chrzestnym Mike'a co?

-Haha, oj chodź kochanie trzeba posprzątać.

Sprzątanie trochę nam zajęło, na szczęście dzieci spokojnie spały.

-Dobra idziemy się kąpać i lulu

- To idź pierwszy a ja jeszcze zajrzę do dzieci.

-Ale ja mam dziś urodziny iiii...

- ii.....? - ledwo powstrzymywałam śmiech.

-Ii ja sobie życzę ciebie pod prysznicem ze mną.

- Ale mówiłeś, że nie chcesz ode mnie prezentów.

-No a to jest życzenie.

- No nie wiem, nie wiem.... - zastanawiałam się.

-No wiesz możemy zrobić życzenie za życzenie

- Mów dalej... - zainteresowałam się

-No ja spełnię twoje życzenie za moje.

-Tylko jest pewien problem.

-Jaki?

- Ja nie mam żadnego życzenia. - wzruszyłam ramionami. Kochałam się z nim droczyć i jeszcze ta jego mina kiedy się na czymś skupiał i zastanawiał. BEZCENNE.

-Okay. To ja mam żądanie- przerzucił mnie przez ramię i zaniósł do łazienki, gdzie spełnił swoje nagłe życzenie. Po wspólnym prysznicu poszliśmy do naszej sypialni.
- Ale wiesz, że mogę oskarżyć cię o gwałt? - spytałam.

-Ale ja cię nie zgwałciłem przecież? Ja ci tylko plecki umyłem kochanie.

- Oboje wiemy że na pleckach się nie skończyło, ale wybaczam. - pocałowałam go i się zaczęłam śmiać. - Tak zdecydowanie ci wybaczam.

-Dziękuję pani mojego serca, jam twój podwładny - pocałował mnie i położył do łóżka.

- Już ci wybaczyłam, nie musisz słodzić

-I tak ci będę słodzić, moje słoneczko jedyne- pocałował mnie jeszcze raz w czoło i przykrył kołdrą.

- Dobranoc Lou.

-Dobranoc aniołku.

~~~~~*~~~~~~

Najpierw dzięki za to, że zaczęliście komentować. To jest naprawdę miłe i fajne, gdy wyrażacie swoją opinię. Przepraszam również, że ostatnio było tyle błędów( literówek) .

Rozdział następny pojawi się w sobotę.